Vreemde vondst

Op 22 maart vond ik vroeg in de morgen een dode muskusrat in de Klaproostunnel in Pijnacker. Het dier lag op zijn rug op de stoep. De muskusrat was zo stijf als een plank, het lijf leek een beetje afgeplat. Aan de buikzijde zag ik geen letsel en na omkeren waren er ook aan de rugzijde geen verwondingen te zien. Hoe was die dode muskusrat daar gekomen?

Een aantal jaar geleden heb ik een muskusrattenvanger geïnterviewd. Hij vertelde dat ze soms zoveel dieren vingen dat ze met een karretje moesten worden afgevoerd om te worden vernietigd. Dit beeld kwam in me op. Zou de muskusrat van zo’n karretje zijn gevallen? In dat geval kon ik me niet voorstellen hoe hij in de tunnel zou komen te liggen. Het raadsel liet met niet los en ik heb de vondst gemeld op de website van Hoogheemraadschap Delfland. Enkele dagen later kreeg ik bericht van Muskusrattenbeheer West- en Midden-Nederland: “In de omgeving van de Klaproostunnel leeft een populatie muskusratten. Het klopt dat wij deze populatie bestrijden. Rond deze tijd is de ‘trek’. Dat betekent dat veel muskusratten op zoek gaan naar een partner en een nieuwe plek om te wonen. De muskusrat heeft de voorkeur om te zwemmen, maar verplaatst zich ook over het land, zeker tijdens de trek. Deze muskusrat is of aangereden of een natuurlijke dood gestorven. De muskusratten die wij vangen voeren we namelijk af.”

Een interessante reactie, maar ik begrijp nog steeds niet wat er precies met de muskusrat is gebeurd. Misschien hebben mensen het dode dier ergens gevonden en op de stoep gelegd om voorbijgangers schrik aan te jagen. Het was een tamelijk grote rat met een lichaamslengte van ruim dertig centimeter. Een klein ‘bevertje’ met stevige voortanden en een dichte bruine vacht. Opvallend was de zijdelings afgeplatte staart, als van een kikkervisje. Ik heb de muskusrat van de stoep verwijderd en in het gras gelegd op een plek uit het zicht. Ik vind het jammer dat muskusratten bestreden moeten worden. De waterschappen zijn hier echter bij wet toe verplicht, omdat ze enorme holen en gangenstelsels graven in oevers en dijken en ze daarmee verzwakken. Dat is in een land onder zeeniveau een serieus probleem voor de waterveiligheid. Bovendien is het een dier dat van nature niet in ons land voorkomt, nauwelijks natuurlijke vijanden heeft en zonder ingrijpen zich razendsnel voorplant. Een koppel muskusratten kan per jaar circa 20 nakomelingen produceren, die binnen het jaar zelf geslachtsrijp zijn en zich weer voortplanten. Tot nu toe is actief bestrijden de enige manier om schade te voorkomen.

Caroline